مربیان آسیب‌دیده تیم ملی در انتظار فرصتی برای جبران!
خبرورزشی | در این روزها، دو چهره‌ی شناخته شده بر روی نیمکت تیم ملی ایتالیا از صحنه‌ی رقابت‌ها دور شده‌اند، اما هنوز هم در پس‌زمینه، انتظار فرصتی برای بازگشت مجدد به دنیای فوتبال ایتالیا را می‌کشند. روبرتو مانچینی و لوچانو اسپالتی در خاموشی به امید یک بازگشت قدرتمند نشسته‌اند.
مانچینی و اسپالتی، غول‌های نادیده گرفته‌شده: تابستان پر از انتظار برای انتقام
با سابقه‌ای درخشان و شناخته شده، روبرتو مانچینی و لوچانو اسپالتی، دو مربی پیشین ایتالیا، این روزها تابستان را بی‌هیاهو می‌گذرانند و در جستجوی فرصتی برای بازگشت هستند. با تغییر نیمکت تیم ملی به جنارو گتوزو، این دو به حاشیه رانده شده‌اند، اما هنوز برای باشگاه‌های معتبر گزینه‌هایی جدی به شمار می‌روند، به ویژه اگر عملکرد مربیان فعال زیر سوال برود.
مانچینی که پس از جدایی پر سر و صدایش در تابستان ۲۰۲۳ و انتقال به عربستان همچنان در سایه‌ی اختلافات با گابریله گراوینا، رئیس فدراسیون فوتبال ایتالیا قرار دارد، به‌دنبال آشتی است. تلاش‌های اخیر وی از جمله یک مصاحبه با گاتزتا، بی‌پاسخ مانده و گراوینا با بی‌توجهی به این مساعی، ترجیح داده است گتوزو را به کمک بوفون بر نیمکت بنشاند.
اکنون مانچینی به سیاست نیز نیم نگاهی دارد. در دوم ژوئیه، با مصاحبه‌اش در روزنامه‌ی ایل فولیو، حمایت خود را از فرانچسکو آکوارولی، نامزد حزب «برادران ایتالیا» برای ریاست منطقه مارکه اعلام کرده است—این موضوع به نزدیکی‌اش به جورجیا ملونی اشاره دارد و شاید به معنای ورود احتمالی‌اش به دنیای سیاست باشد، مسیری که پیش‌تر جیانی ریورا نیز کرده بود.
اما هنوز مربی‌گری اولویت او به شمار می‌رود. اگر ایگور تودور در یوونتوس با مشکل مواجه شود، ممکن است مانچینی به عنوان یکی از گزینه‌ها مطرح گردد. با این حال، بازگشت او به اینتر، حتی اگر کیوو نتیجه‌نگیرند، به‌نظر غیرممکن می‌رسد.
در طرف دیگر، اسپالتی به سکوت ادامه می‌دهد. آخرین حضور او در رسانه‌ها به یک بازی دوستانه با مولداوی بازمی‌گردد و بعد از آن به‌طور کلی ناپدید شده است. هیچ خبری در شبکه‌های اجتماعی از او نیست و نه اظهارنظر تازه‌ای به گوش می‌رسد. تنها سرنخ‌ها در مورد زندگی‌اش، سکونتی است که در تپه‌های مونتایونه دارد؛ در مزرعه‌ای به نام «لا ریمسا» donde با دام‌ها و طبیعت ساده‌اش زندگی می‌کند؛ مانند آنچه در کتابش نوشت: «بهشت، اما با مشقت.»
در زمان کناره‌گیری از تیم ملی، شایعاتی درباره‌ی جابجایی‌اش با پیولی به گوش می‌رسید: اسپالتی به النصر و پیولی به تیم ملی. اما خود او در یک گفت‌وگوی خودمانی کنار یک پیتزافروشی در رجیو امیلیا این موضوع را به سادگی با دو کلمه رد کرد: «آرام، آرام.» در نهایت، پیولی به فیورنتینا منتقل شد و النصر نیز خورخه ژسوس را به عنوان سرمربی کرد.
اگرچه کارنامه‌ی اسپالتی در زنیت و ناپولی به قوت خود باقی است، به‌نظر می‌رسد که او نیز تمایل دارد انتقامش را در سری‌آ بگیرد. مشابه مانچینی، یوونتوس می‌تواند گزینه‌ای طبیعی برای او باشد؛ به‌ویژه با تاریخچه‌ی موفق مربیان توسکانی در تورین: لیپی، آلگری، و احتمالاً در آینده اسپالتی.
هرچند بازگشت به اینتر تقریباً غیرممکن به نظر می‌رسد. پایان تلخ فصل ۲۰۱۹ هنوز در یادها باقی مانده و تکرار آن همکاری نه معقول به نظر می‌رسد و نه محتمل.
